يا امام سجاد! اي حقيقت سجده
تو را از گريه و نيايش آفريدند، از اشک و عبوديت،
از خضوع و توکل. تو را از ندبه و مناجات آفريدند
نفس نفس تسبيح بودي و هر سپيده دمي خداوند
بهشتي ديگر از نيايش تو مي آفريد.
حزن فصيحت، کلمه به کلمه حکمت بود و جان
آسمان، سجاده خيس تو بود، هنگام که باران را مي سرودي
و چه عارفانه، کلماتت فانوس شب هاي
مناجات عاشقان شد
يا امام سجاد
در صفحه صفحه صحيفه تو، عطر بهشتي ات رامي شنويم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: